Yokoluşun boşluğunu,
Sessizliğe bırakırsın.
Duyulmaz palyaçonun sesi.!
Aslında bütün sesleri,
Fısıldamışlardır...
Bir başka palyaçonun kulağına.
Kendi dilinden kendine uçarsın
Balmumundan kanatlarla.!
Muhteşem süslü sözlerini yanına al.
Kelimelerin patlama esnasında,
Herşeyin.......
Ve herkesin,
Seslerin kirli karanlığı...
Çoğalacaktır nede olsa.
Kayıt Tarihi : 18.5.2016 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!