Âdem olmak, sanatın başıdır. Ademiyetin var olduğu süreç, istinat ettiği ilahi yapı vardır. Gayesiz ve inançsız bir neslin âdem olması mümkün değildir. Varlığını ispat için süfli emeller peşinde koşması, onu âdem olmaktan uzaklaştırıp, belhum adal olma yolunda ivme kazanmasına sebep olmaktadır.
İnsan üç beş damla kan değildir sadece, İnsan üç beş damla sudan da ibaret değildir yalnızca. Lakin bunlarsız olmaz. Ve haddini bilmesi noktasında bunlar kendisine hatırlatırlatılır. Ve öz benliğinde taşıdığı cevheri, meydana çıkarması kendisinden istenir. Âdem olmak bu noktada hayatiyet kazanır ve değer bulur. Ve İnsan İnkişaf eder.
Neden yaratılış gayesine ters yürür insan? Neden Allah’ın dairesinden dışarı çıkar yaratılmış olan âdem?
Ruhunu bir gayeye değil, işret âlemine parça parça parselleyen varlık, Ruhuna neden bir istinatgâh aramaz bulmaz? Neden Bir desteğe ihtiyaç duymaz? Şeytanın askeri olmak, yaratılan ruhu ve taşıdığı bedeni çok mukavemetli ve donanımlı mı kılıyor? Bu başkaldırı, gökyüzündeki kuşlara mı? Erişilmez ufuklara mı? Yoksa dağlara taşlara mı? Yoksa kurtlara kuşlara karşımı?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta