Heyhat Şiiri - Hüseyin Ahmet Sarwari

Özlemlere düştüm bana yaren lazım
Dili gül dikeni pembe yaren lazım
İstemem selviyi ahuyu ben neyleyeyim
Bana bir nazlı yürekte gözleri badem lazım

Bir çehreni görsem diyarı acem yansın
Bir seni görmek ne ki gölgene meftunum ben
Dili yok kalbimin amma gözler ne fena
Her bakışın sinede şimşek çakıyor dört yanıma

Bir sohbeti meftun bir sükutu mefta
Bir can oluyor bir de canıma mahpus
Muhtevası derin her bakışından zerre
Bu denli edanın sahibi yok mu
Kalır mı hiç bu sözler arafta

Hülyası dahi iki büklüm sare
Nedir ya hu şu gönlümdeki ateşpare
Esiyor sevdası benim ta beriden
Söyleyin maşuka yandım ben o altın yare
 
Şu gölümdeki yangınları anlatmaya cümle yeter mi
Seni bir şiirde anlatmaya ömür bilmem ki yeter mi
Elemek lazım belki sana yetmek için dilden safsatayı
Görmek lazım o vakit sessizliğim aşkını ilan edecek mi

Altınlama zülfün yakıyor ta ciğerimden
Haberin yok yangına düşmüş yüreğimden
Bir cevheri yakuttur ki görürsem heyhat
Gönül bir emri seda bekliyor duyarsam heyhat.