Hey Kadın Şiiri - Recai Aslan

Hey Kadın!
Bir kadın tanıdım,
Gül yüzünde gülen gözlerindeki hüzünleriyle.
Titreyen yüreği ve gülde goncayken,
Viran olmuş eller misali,buruk tebessümleriyle
Dertlerini gizlemek için yalancı gülücüklü bir kadın.
Bir kadın tanıdım,
Tek başına sandığı kendini,yaşamın çalkantılarında
İsyan edercesine yüklüydü,
Doğduğu toprakların iklim şartlarına inat edercesinedertlerle.
Acılar hamalı sanıyordu kendini,
Doğan güneşe inat,alaca karanlıktaki ay'a nispet.
Bir kadın tanıdım,
İki yorgun gözlerin yolunu gözlediğinden habersiz
Yıkılmış yürek ve yaşlanmış bedenin tercümanları
Ah be kadın!
Ah bir bilsen sevildiğini
Nasılda yaşanmak istendiğini bir bilsen keşke!
Fedakarlıkların sevdada yeri olmadığını,
Sana nelerin feda edileceğini bir bilebilsen.
Bir kadın tanıdım!
Sevildiğini söylemekten korktuğum,kırılır diye
Oysaki o idi,olmadığını zannettiği sevda bahçelerinin karanfi'i
Umut ışığıydı bir bilseydi ah!
Ve tanıdığım kadın yıkıldı,
Yalın umutların yorgunluğundan.
Sırfki!
Namert i bileincitmemek için acıdığından,
Umut defterini karalayıp,hayallerini yıksada namert.
Öyle bir yüreği vardıki,gücünü Allah'ın verdiği
Herşeyin itaat ettiği,tek bir yaradan'a ibadet edercesine affeden namert'i
Sefil sevdalı yüreğini taşıyan yılgın bedenli kadın.
Bir kadın tanıdım!
Şahken mat olmuş,Allah korkulu.
Yaratan a sığınan,yaratandan ötürü yaratılanı seven kadın.
Neden doğduğunu bilmeden,
Yağmurun yağışı,
Toprağın emişi,
Ve güneşin doğuşu gibi,
Rahmet e giden kadın.
Nur içinde yat.....................HEY KADIN!
RECAİ ASLAN..........