Hevesi ölür Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Küçüldü ruhumun geniş alanı,
Ruhu saran darlık, kefeni olur.
Nefsin söylediği açık yalanı,
Ruhumda duyunca hevesi ölür.

Geçmişin anısı bu güne uymaz,
Hikmeti var ise kendisi duymaz.
Zamanın kızağı geriye kaymaz,
Kayarsa geçmişte kendini bulur.

Ölen canlanır mı çürük bedende?
Yazın teri kurur, kışa giden de.
Soruna yanıt bul niçin, nedende,
Yaşayan bu işten dersini alır.

Yaşamın döngüsü sonunda durur,
Canı, suyu gider toprağı kurur.
Her pişman başını taşa mı vurur?
Vurmazsa geriye pişmanlık kalır.

İyilik ateşi sönmez ısıtır,
Ilık rüzgar olur bizi kuşatır.
Asırlarca sürer insan yaşatır,
Durmuş oğlu böyle yaşamış olur.