Birkaç damla gözyaşının aktığı anlarda yaşanan olayların, duyulan hislerin tarifini yapabilmek çok kolay gibi gelir insana..
Ama derinine inebilmek,içteki o kasırgayı yaşandığı gibi aktarabilmek oysa ki ne zordur. Sadece o anı yaşayan bilir kendi içindeki acının derecesini...
Kimler ne derecede paylaşabilir,anlayabilir bilinmez..Birbiriyle özdeşleşmenin tartısı var mıdır ki?
Herkes kendi yolunda yürür yalnız ve tek başına... Acı verse de bu yalnızlık asla değişmez. Birilerinin hayatına girdiğini ve paylaştığını sanırsın ama küçük zaman dilimleriyle sınırlanmış sanılardır onlar sadece...
Gün gelir, an gelir farkına varırsın ki yanında devamlı kalan tek kişi sensin..
İnsanların kendi dünyaları,duyguları,acıları kendinedir ve herkes kendine dönmek zorundadır....
koşunun rüzgarını, köpüren yeleyi
toynakların kızgın kıvılcımlarını
Kişneyen bir tayın sevincini anlat
öfkeyi ve sağırındaki mahmuz yarasını
