Her yürek Şiiri - Murat Ülkü

Her yürek bir insan taşır,
Ama her insan bir yürek taşıyamaz.

Zira insan,
Bazen yükünü kaldıramaz sevdanın.
Bazen taşıyamaz vefayı,
Yüreğini bırakır bir kenara.

Ama o yürek,
Yine de taşır içindeki insanı.
Kırgın da olsa, yorgun da olsa...
Yoluna devam eder sessizce.

Ne zaman ki o insan,
Tekrar arar yüreğini...
Ne zaman ki anlar,
Kendini taşıyan tek şeyin o olduğunu,
İşte o zaman yeniden başlar hikaye.

Yeniden başlar hikaye,
Ama artık eskisi gibi değildir hiçbir şey.

Zaman, yüreğe de dokunmuştur,
Üzerinde derin izler bırakmıştır.

O insan,
Taşımaya başlar yükünü.
Bu sefer daha güçlü,
Daha kararlı bir şekilde.

Zira bilir ki,
Asıl yük,
Yüreksiz kalmaktır.

Yükünü taşır insan,
Sırtında bir ömürlük sevda.

Bilir ki her ne olursa olsun,
Yüreğinden vazgeçemez bir daha.

O yorgun yolcu,
Şimdi daha emin adımlarla.

Çünkü artık biliyordur,
Asıl sevda,
Yükünden vazgeçmeyendir.

Yükünden vazgeçmeyendir,
O yüreği omuzlayan.

Ne acılar gördü, ne yaralar,
Tek bir an bile bırakmayan.

Asıl sevda budur der,
Yüreğini dinleyen.

Ne olursa olsun,
İçindeki insanı,
Sevgiyle yeşerten.

Yüreğine döndü o yolcu,
Yolunda artık yeni bir aydınlık.

Acılar birer ders,
Geçmişten kalan bir anı.

Ve anlar ki o insan,
En büyük sevda,
Kendi yüreğine vefadır.
Onu taşımaktır,
Sonuna kadar.

Artık yükü omuzlarında değil,
Yüreğinde taşıdığı hayattır.
Ve o hayat,
En güzel şiirdir.