Tarlada karasabanda, ekinde orakta onlar…
Güneşin altında çapada topraktan ürün toplayan onlar…
Bazen karasabanda koşulan ve sırtında sepet, sırtında küfe, sırtında odun taşıyan onlar…
Bir avuç tarlasından aşını, ekmeğini, ilacını çıkarmak için sabahtan akşama kadar toprakla savaşan onlar…
Kızgın güneşin yaktığı elleri ayakları nasırlı, her gün bağırlarında yoksul umut, alınlarında buram buram terle çalışan onlar...
Yoksulluğun kahrolası sefilliğin “alınyazısı” olan ve köyünden başka köy, ağasından başka ağa tanımayan onlar…
Davarı güden, tomruğu ormandan çeken, daha genç yaşta çöken bu insanlar onlar…
Bir türkü yak...
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında
Devamını Oku
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında




Hak etmisler duruslari ile..
onlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta