Her Veda Bir Daha Kayboluştur

Neyse ki, sözlerin düşer yüreğime,

bir zamanlar sıcak, şimdi soğuk bir yaz,

gözlerimde birikmiş hüzün,

her harfi bir damla gözyaşı gibi.

Dilimde yankılanan sesin hala,

rüzgarın fısıldadığı eski masal,

hayallerim kırık dökük,

bir kenara atılmış kalp harfleri.

Düşlerimde dolaşan gölgelerin,

göğe açılan yarım bir kapı,

benim yalnızlığımın affedilmez teması,

söyle, nasıl yaşarım bu derin vakitte?

Her mektup bir veda,

her veda bir daha kayboluştur,

kayıp bir yıldızın ardından,

yıldızsız kaybolan gecelerde sürüklenirken.

Aklımda bir başka yaşamın gölgeleri,

gökyüzü kadar geniş ama sönük,

bir dağ başında,

kimsesiz çiçekler gibi hüzünle açarak.