Her şeyim yarım kaldı Şiiri - Mücahit Aras

Bir türküyü yarım bıraktım,
Sazın teline dokunamadım artık,
Her notada bir sızı,
Her ezgide bir yangın...
Adını koyamadım da derdimin,
Sen gittin, her şeyim yarım kaldı.

Bir kitabın son cümlesindeydim,
Kelimeler akmaz oldu,
Sonra rüzgar savurdu sayfaları,
Ellerimle tutamadım,
Hikayem o gün tamamlanmadı,
Sen gittin, her şeyim yarım kaldı.

Bir martıyı izliyordum sahilde,
Kanatları kırılmış gibi çırpınıyordu,
Oysa uçmalıydı göğe,
Ben de bakakaldım öylece,
Bir uçuş, bir umut bekledim...
Sen gittin, martılar bile yarım kaldı.

Bir yola çıkmıştık beraber,
Dönemeçler vardı,
Duraklar, yollar, hevesler…
Ama yol bitti,
Ayaklarımızı kesen taşlar büyüdü.
Sen gittin, yolum yarım kaldı.

Bir insan nasıl tamamlanır bilmem,
Ama biliyorum,
Bir insan nasıl eksilir,
Nasıl yarım kalır,
Nasıl tek başına bir boşluğa dönüşür...
Biliyorum çünkü,
Sen gittin, ben yarım kaldım.