Her Şeye Rağmen Hala Bir Umut Var

Herkesin bazı korkuları var
Gecenin gölgesi sessizce yüreğe çöktüğünde
Kalbimizin bir köşesinde gizlenen
Yasamadan büyümek zorunda kalan bir çocuk ağlar
Rüzgârda savrulan bir yaprak gibi
Kaybettiğimiz gençliğimizin feryatları yankılanırken
Zamanın kırılma noktalarındaki hatalar
Hayat trenini kaçırmamıza yol acar
Ve biz kaçan her hayat treninin arkasından bakan
Bir yalnızlık fotoğrafı hatırlarız...

Gökyüzünde parlayan soluk bir yıldız gibi
Yüreğimizde bir umutla yaşarken
Hayat bize sorar
Daha kaç baharın var
Daha kaç tren kaçıracaksın…

Zamansız vedaların ve pişmanlıkların doldurduğu soğuk hayat garında
Bir sonraki treni beklerken
Omuzlarımızı çökerten geçmişin ağır yükünü
Bir sırt çantası gibi taşıyan herkes için
Bir sonraki trenin sesi bir umutla yüreklerimizde yankılanır
Hayat devam ediyor
Ve hala bir şansın var…

© Seyit Burhaneddin Kekeç
2 Mart 2025
00:45