Yoruldu ruhum, tükendi bedenim
Yılların yükü,çaldı gücümü
Neçareki kalmadı taakatim
Çilenin ağırlığı çaldı ömrümü.
Işıl ışıl değil artık gözlerim
Baksamda görmüyor artık önümü
Ellerim genç değil biliyorum
Tutamıyor artık dost kalemi.
Suskun; mühürlenmiş açılmaz lebim
Oysaki çözülse neler anlatacak dilim
Anlatsada neçare dinleyecek yok bilirim
Öyle ya,hiç açılmasa dahi iyi derim.
Artık yazmak yok şimden sonra
Sessizce çekiliyorum ben köşeme
Tütsede başımda delice sevda
Mezar yapıp sonsuza gömerim.
Evet,herşeye paydos artık
Çaresizce gözüm dikip yollara bakıp
Adaam sende deyip umudu kesip
Garip Nesinin,tükenmez dediği hızı tükendi.
05/12/2010
unutulan şair
Nesibe BuyrukçuKayıt Tarihi : 5.12.2010 01:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)