En çok sevdiğim dediğim aşkı bile,
Senin adın kadar sevmemişim ki ben.
Senin adına aşk diyemem ben,
Sevda diyemem,
Gönül diyemem,
Sen hepsinden çoğusun çünkü.
Senin adın biz.
En güzel kokan çiçeği bile koklamamışım ki ben,
Senin kokunu içime çektiğim kadar.
En komik şey bile güldürmemiş ki beni,
Gözlerine bakarken hissettirdiğin ufacık bir tebessüm kadar.
Senede bir kez olan ay tutulması bile etkilememiş beni,
Seni ilk gördüğüm o gün kadar.
Şimdi tanımışım ben aşkı, sevdayı.
Şimdi hissetmişim unutulmaz kokuyu.
Daha yeni gülmüşüm ben yıllar sonra,
Daha yeni çarpmış beni aşkın etkisi,
Hatta daha yeni yazıyorum böylesine bir aşkın mısralarını.
Şimdilerde diğer insanlarla geçen zamanlar,
Kayıp diye eklenir olmuş vakit listeme.
Sevginin doyumsuzluğuna,
Özlemin ise doyduğu son noktaya ulaşmışım ben seninle.
Kayıt Tarihi : 20.9.2014 20:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!