Kayboldum Allah'ım hayat yolunda
Caddeler sokaklar bile utandı
Bir çocuk misali küstü sonunda
Verdiğin bu can'ım ten'den utandı
İhanet ömrümün peşinde gezdi
Hayasız geceler ruhumu ezdi
Aşk bahçem biçare kuraktan bezdi
Dikenler kokmayan gül'den utandı
Zaman takvimimden düşen gün için
Mazide kaybolup giden dün için
Sevdaya verdiğim her ödün için
Göz yaşım düştüğü yer'den utandı
Umudum nankör dü boş yere doğdu
Karanlık cesurdu ışığı boğdu
Bembeyaz bir kâğıt sararıp soldu
Bu kalemi tutan el'den utandı
Kayıt Tarihi : 18.5.2016 12:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!