Her Şey Gülümsemekle Başladı Şiiri - Yor ...

çok özel , çok güzel ...yürekten kutluyorum .

hayat zor.ve tüm zorluklara ragmen umutlu bir final.inşallah cemrenin en güzelleri bırakmaz yakamızı kutlarım

Zaman bazen eğik durur, bazen teğet geçer, bazen dikey vurur insan yaşamına.Işıklar yansırken yavaş yavaş gölgeler kaplar ömür patikasını. Gölgeyi yaratan ışığın kendisidir; ışıksa zaman içinde süren yaşam. Acısıyla, tatlısıyla bizim olan yaşam...

Delice severken gölgeleri göremez kişi. Zaman dalga dalga gölgelenirken, kapılar ölüme doğru açılırken, sorgulamalar başlar gece gündüz. Bitiş kaçınılmaz bir geceye açılmaktadır, yeniden başlamaksa bir gizem içinde pusanan bir düştür yalnızca.

Şiir, insanın iç dünyasındaki labirentlerde dolaştırdı beni. Sevdanın ölümsüzlüğünü kutsuyordu adeta. 'Zikrettiğim İmkansızlıklara cemreler düşsün.'derken tüm yarım kalmışlıkların, uzaklıkların, yalnızlıkların suçlusu olarak imkansızlıklara yüklüyordu suçu inanarak veya inandırmaya çalışarak...

Özlemişim seni ve şiirlerini Zeynebim. Bu kadar ara verme artık. Kalemin yüreğinle barışsın... Kutluyorum içtenlikle ve olanca sevgimle...

'Kavgalardan bıktığımız günleri de göreceğiz...'
Nedense aklıma bu cümle 'gökten düşer gibi' düştü, şiiri kaçıncı defa okuduktan sonra...
'Niye' diye sormam gereksiz kendime... Çünkü kavga bile sevmenin, bir şeyleri bölüşmenin, yetirmenin yada yetememenin yan ürünü değil midir?
Geçmişte önemsediğimiz, uğruna uykusuz geceler geçirip, aya hamak astığımız hayallerimiz, birbirimize söylediğimiz pembe yalanların ardı sıra didiştiğimiz ne varsa anlamını kaybettiyse... Şaşmamak lazım 'kavgasız günler' yaşayacağımız kanısına...
Hele o anlardan arta kalanlara 'bir ad koyabilirsek...'

'Gülümsemekle başlayıp', zamanın yüzümüze vurduğu 'ciddiyeti' açığa çıkaran bir şiir gibiydi...
Elbette sahibinin tarzına uyan güzellikteydi...

Kutluyorum Değerli Nilgün...

Bazı şiirler salt şairinin yaşamında kalmakla yetinmez;tınısını yaya yaya okurlarında ilerler.Okur eğer şiirin çekimine girdiğinin ayırdında olursa bir şerbeti içer gibi okur şiiri. Böylelikle iflah olmayan bir tatlıya düşkünlük yüklenir.

Bana bu şiirin etkisi öyle oldu.Beğeni evrenime gizini,tılsımını,büyüleyiciliğini,hoş sesini yaya yaya girdi.

Bizzat kendi kurduğu, kendi gerçekliğine dokuna dokuna yükselttiği bu lirizm görkemini hayranlıkla seyrettiriyor bana Zeynep Nilgün.
Bir şiiri okurken bazen hayranlığımın koynunda hiç ivedice davranmaksızın konuklarım .Şairin keşfettiği o büyük anlam evreninde sağaltıcılık dokunuşlarından yararlanmaya ve böylelikle kendimi gerçekleştirebilmenin yeni modlarını edinmeye çalışırım. Bizim bilmediklerimiz çoktur ve başkalarında bulunur genellikle.Bu şiirde bende bulunmayanlar vardı ,dersem yalan olmaz.
Hiçbir şeysiz,hiç kimsesiz değildi şiir.Öyle bir metindi ki beyin emeği ve öz nuruyla gücünüzü tazelemeye,yazarlık yetinize yeni renkler katmaya gönüllü gibiydi.

Ne yapıyoruz bu yaşamda gözlerimiz görerekten beri? Soru eğer bu ise,yanıt şiirde vardı.
Her blokta konunu ayrı yönü irdelenirken çeşitlendirilen başka bir şey de vardı.Evrenimizin renkli gösterilerinden istifade edilerek hazırlanmış bu şiir bir bakıma özel yaşam dinamiklerinin deşifre edilişiydi de.

Her dizesinin altı boydan boya çizilecek,insanın beğenilerine gelip bayrağını dikecek ve gönül esintilerini dağıtacak başka bir şiirdi okuduğum.

Bakmayın HER ŞEY GÜLÜMSEMEKLE BAŞLADI,demesine Şair'in.O her şeye dinamiklik özelliği katan başka bir dürtü daha var aslında.Belli oluyor dizelere serpilişinden.

Kutluyorum Değerli Zeynep Nilgün'ü.
Nicelerine.Sevgiyle...