Her Şey Ağlar Şiiri - Mustafa Gönültaş

Aşk üstüne insan ağlar
Lal olsa da lisan ağlar

Gönül denen deryalarda
Kırık gemi liman ağlar

Kayboluruz semalarda
Dümen ağlar kaptan ağlar

Cenk meydanı yüreklerde
Kılıç vurur kalkan ağlar

Kimi yardan ayrı düşer
Hülyasında hicran ağlar

Bir şebnemdir gözden düşen
Düşen kullar bican ağlar

Yanar olur yana yana
Köz içinde volkan ağlar

Derde derman dertte ise
Sonsuz olan umman ağlar

Perde iner kalbe göze
Sisler kaplar duman ağlar

Sahte olan tebessümde
Derinlerde yalan ağlar

Tövbe eder ise gönül,
Nefste yatan yılan ağlar

Varsa alnı yerde şefkat
Hakk'a secde kılan ağlar

Dil yetmez ki hasbihale
İnsanoğlu yaman ağlar

Yıllar çürür insan çürür
Geri gelmez zaman ağlar

Harabeye düzen gelir
Bunu gören viran ağlar

Yeller esmez bundan gayrı
Gecelerde boran ağlar

Kalp kırmakta ceza olmaz
Adalete mizan ağlar

Mahkemeyle dava yoktur
Gönül denen vicdan ağlar

Hüküm gelmez dışarıdan
Ruhlar tende zindan ağlar

Ölüm hükmü gelse bile
Yazan kalem ferman ağlar

Hüzün keder nice derdi
Görür ise derman ağlar

Yalnızlıktan korkar insan
İçten içe yaban ağlar

Gül, soluyor bahçesinde
Tohum kurur fidan ağlar

Seller olur meçhullerden
Dalgalarla tufan ağlar

Herkes kendi için bilir
Bilen bilir nâdan ağlar

Sığmaz olur nidâları
Sema yetmez cihan ağlar

Adem demde ziyan olmuş
Dem kuruyor devran ağlar

Balı yapar peteğinde
Arı durur kovan ağlar

Yere göğe sığmaz olur
Hakikate mekan ağlar

Gönül gözü durmaz asla
Kimi Hakk'a şayan ağlar

Ben bilemem aşkı meşki
Gönültaş'ım üryan ağlar