Her Sevdada Bin Defa Şiiri - Yeşim Anar

-Merhaba…Nasılsın? .. Hoş geldin dostum
seni böyle erken beklemiyordum.
Nasıl? ..Yalnız mısın? Hani nerdeler?
Bir sorun mu var? O? ..
Evdekiler? ..
Konuş hadi, susma…Bir sorun mu var?
Çıldıracağım, haydi, anlat neyin var?
…
…
Yanlış anlamışlar be abi bizi
Biliyorsun ki biz sadece dostuz
Hem de ömür boyu, hem de daimi…
Niye susuyorsun, öyle değil mi?

(Tanrım oysa her şey ne kadar farklı
anlamadığımı sanıyor ama…
bu bakış, bu gözler.
bu çarpan yürek…
buna daha farklı bir isim gerek.)

Bir yolda yürüyoruz, yağmur yağıyor
Gökler bulut yüklü, bulut gözlerim
Eli sessizce gelip beni buluyor
Sımsıcak tutuyor parmaklarımı
Gözleri yüreğime saplanıp kalmış
Gözleri aşamıyor duvarlarımı

Parçaları elime bulaşmış yüreğinin
Yüzünde yaşanmamış bir tutkunun izleri
Dokunmasa ne olur…
N’olur sakin bıraksa dalgalı denizleri
Rüzgarı bedenimi tarumar etmekte
Gözleri uzaklarda, dalga dalga saçları

Ellerim ısındıkça yüreğim üşümekte
Yakışmadı elime arzulu avuçları

-Yok ediyor gitgide onu yüreğindeki
her sevdada bin defa ölmek zorunda mı ki? ..

Bir yolda yürüyoruz, yağmur yağıyor
Yolun bitiminde her şey bitecek
Ayrılacak eller,
susacak gerçek…
Aramızda hiçbirşey geçmemiş gibi
El sallayacağım arkasından ve…
O’na gidecek…

-En doğrusu bu, beni bilirsin
bugün sen olursun, yarın başkası
Kaybetme O’nu, seni seviyor
Benim sevgimin yok ardı arkası

Zaman nasıl çabuk geçiyor Tanrım
Adım adım sona yaklaşıyoruz
-Şimdi gülüyorsun ya, biliyorum
paramparça olacaksın ardımdan, diyor
-Hiç sanmıyorum dostum, diyorum…

Hava bulut bulut
bulut yüreğim…
Biniyor yaklaşan bir otobüse
Son kez gözlerime dönüp bakıyor
-Seni seviyorum, deyip son bir kez
O’na gidiyor…

…
…
Arkandan gökyüzünde yalnız bir bulut
gibi yapayalnız ben kalıyorum
Paramparça oluyorum gerçekten dostum
Bulutlar ağlıyor,
ben ağlıyorum…