Her Oluş Bir Sebeple Şiiri - Eminnur Acar

Hayat işte, kırk beş yıl,
Şizofren bakışlar eşliğinde
Hücre hapsindeydi sanki yıllarım
Olsundu, her koşulda yaşar insanoğlu
Yusuf kuyularda, Yunus zindanlarda
Yaşamadı mı? her zorluğun ardından,
Bir kolaylık vardır,
Umutsuz yaşam olmaz ki

Yedi uyuyanlar, mağarada
Üç yüz yetmiş beş yıl uyudu
Uyandıklarında paraları bile geçmedi
Kaç yıl geçmiş aradan
Eser kalmamış soylarından,
Ne onlar tanıdı kimseyi,
Ne kimse tanıdı onları
Tekrar dönüp uyudular çaresiz

Bu da geçer YA HU
HZ Eyyûb’un sabrından gerek
Bir de HZ Ömer’in adaletinden
Her bela öğretmendir
Boş yere değildir, zindanlar, mağaralar
Öğretir Öğretmen gerekenleri
Farkında olursan, yaşarsın cennet
Cenneti kim sevmez

Asırlardır ne Ademler ne Havvalar geldi geçti
Ne Musalar ne Firavunlar geldi geçti
Hala da geçiyor,
Yedi kat gök yüzü, yeti kat yer altı
Şehir üstüne şehir
Tam da gelişiyor beyinler
Sil baştan geliyor, yeni Âdem ve Havva
Bin yıl geriyi nasıl hatırlasın, bilsin insanoğlu

Zirveye tırmanıp, geriye düşüyor insan
Zerre hata yok alemlerde
Her oluş bir sebeple
Ölümlere de sebep sorulur,
Neden diye? kimine baş ağrısı bahane
İnsan hasta olsun diye yaratılmadı
Görevli geldi, türlü görevle
Kendini iyileştirir gerekirse

Hayat işte, kırk beş yıl,
Şizofren bakışlar eşliğinde
Hücre hapsindeydi sanki yıllarım
Olsundu, her koşulda yaşar insanoğlu
Kan, içinde nehirler gibi akıyor
Kan varsa canda vardır
Can cana aşıktır, çeker alır, kendine
Görevi bitince,
Her şey bir sebeple, her şey yerli yerinde