O ân kalbimin sızısını ne dindirirdi bilmiyorum, belki oracıkta ölmek belki de ölene dek direnmek…
Korkaklığımdan direndim aslında, kim bilir ölmeyi beceremediğimden belki de!
Ve fakat sebebi her ne idiyse orada, nefes aldıkça acımaya devam ediyor hâlâ içimde bir yerlerim.
***
Ben ağladığını görsem bir çocuğun; büyük konuşmaksa büyük konuşmak olsun adı, hâşa huzurdan Tanrı’ya inat, öleceğimi bilsem başucunda beklerdim…
Ben yürürken herhangi bir yere, bir yerde ağlayan çocuk görsem; utanırdım ağlarken karşında!
Hiç tanımadığım/bilmediğim/ve bilmeyeceğim bir çocuk için, çocuk üzülüp ağlamasın diye, hem ölüp hem öldürebilirdim…
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta