Her Zaman Seninle Şiiri - Ali Admış

Bahara, yeni yeni çiçek açan ağacın altında,
Yeşil çimler, rengârenk çiçekler üzerinde,
Kare şeklinde, el ile dokunmuş bir kilim üstünde,
Bu kadar güzellik içinde seni düşünüyorum.

Gök masmavi, bulutlar parçalı bembeyaz,
Hafiften esen, yüzüme dokunan rüzgar,
Güneş tam tepede ısıtır iken bedenimi,
Sevdiğim, ben yine seni düşünüyorum.

Uzakta, sıralı otlayan hayvanlar var,
Bir çoban, ateşinden çıkan bir duman,
Hızla bana yaklaşan bir atlı var,
Ben bu durumda bile seni bekliyorum.

Çay için davet ediliyorum, çoban sofrasına,
Bir iki muhabbet için çağrılıyor um,
Ben bir at üzerinde, çobanın arkasında,
Düşme tehlikesiyle bile seni düşünüyorum.

Varıyorum, gideceğim yere,
Etrafımı köpekler sarıyor,
Bıraksalar koparacaklar etimi,
Ben bu korkuyla bile seni seviyorum.

Ortam sakinleşiyor, selamlaşıyoruz,
Bir bardak taze çay uzatılıyor bana,
Şaşkınlıkla, dalgınlıkla ağzımı yakıyorum,
Ben bu acıyla seni çok özlüyorum.

Sohbet fazla sürmüyor, uzaklaşıyorum oradan,
Kilimimin, katlı koltuğumun altında yürüyorum,
Böcekler, arılar, karıncalar görüyorum,
Sanki bir tek ben seni göremiyorum.

Sonu sana çıkmayan yollarda, yım saatlerdir,
Neredeyim bilmiyorum, sanırım kayboldum,
Ne yiyecek ekmeğim, ne içecek bir suyum var,
Bu halde bile ben hâlâ seni düşünüyorum.

Karanlık çöküyor, ıssız yollarıma,
Işıksızım ve de sensizim yine,
Denk gelsek ne güzel olurdu bu halde,
Ve ben yine, ben, sadece seni seviyorum.

Uzaktan yaklaşan bir araba geliyor,
Bitmişim, mecalim kalmamış,
El kaldıramıyorum, geçen arabaya,
Takatim yokken bile seni düşlüyorum.

Yaşlı bir amca duruyor, tam yanımda,
“Nereye, evlat, yolunu mu kaybettin?” diyor,
Sanırım, amca, kayboldum, diyorum,
Ben kaybolurken bile seni çok seviyorum.

Neyse ki döndüm evime artık,
Girdim içeriye, yaktım lambayı,
Duvarda resminle karşılaştım,
Ben sana bakarken de seni seviyorum.

Oturdum, yeşil örtülü koltuğuma,
Hemen yanımda duran radyoyu açtım,
Radyo da Murat Göğebakan, “Vurgunum” şarkısı,
Ben şarkı dinlerken de seni seviyorum.

O sırada şarkıyı dinlerken, seni çok özlerken,
Uyuya kalmışım, ben seni düşünürken,
Bir horoz sesine uyandım birden,
Ben karnım açken bile seni düşünüyorum.

Bana ellerinle bir çay içir sen,
Bir parça ekmek, biraz peynir yedir sen,
Bir de gözlerimin içine bakıp gülümse sen,
Karnım, gözüm doyar’ken de seni sevsem ben.

Ya da ne ekmek, ne su, dursan şöyle karşımda,
Ne açlık, ne susuzluk, ne yorgunluk kalırdı bende,
Sadece yanımda olsan, varlığın yeterdi bana,
Ama yoksun, sen yokken de seni seviyorum.

Açlıktan iki ayda ölürmüş bir insan,
Ben sensizlikten her gün ölüyorum,
Susuzluğa dayanıyor da insan,
Sensizliğe tahammül edemiyorum.

İki ay oldu benden gideli sen,
Bana bir ömür gibi geliyor,
İki ay oldu benden geçeli sen,
Gönlüm senden geçmiyor.

İşin aslı, kendimi de, yolumu da kaybettim,
Adresini bile bilmiyorum ki sana geleyim,
Gerçi bilsem de, kapını bile açmazsın bana,
Üzerime kapıları çarparken de seni seviyorum.

Varsın, kapanan kapılar açılmasın bana,
Olsun, canım yansa da dönmeye sin bana,
Kalsın düşlerim bir uçurumun kenarında,
Ben uçurumdan düşerken de seni seviyorum.

Sen sevmeyi bilemedin, ben gitmeyi,
Sen dönmeyi beceremedin, ben vazgeçmeyi,
Sen ölmeyi beceremedin, ben yaşamayı,
Yaşarken de, ölürken de seni seviyorum.

Ben sadece sana kavuşmayı diliyorum,
Çünkü ben her gün acı çekiyorum,
Senin umrumda olmasa da,
Ben acı çekerken de seni seviyorum.

Neyse artık, buralardan gitme vakti,
Katili sen olan bir sevdayı bitirme vakti,
Belki de sana, son satırlarımda veda vakti,
Giderken de, veda ederken de seni seviyorum.

Sadece seni seven birinin olduğunu hatırla,
Her hâlde, her vakitte seni düşünen beni,
Seni canından çok seven bir genci hatırla,
Bilerek ve severek acı çekerek giden beni,
Sadece unutma, her hâlde seni seviyorum.

Beni bir durakta, bir otobüsü beklerken,
Bir kediye bir kap su verirken,
Karşıdan karşıya geçerken,
Güneş gözlerini kamaştırınca hatırla.

Bir gece sessizliğinde,
Derin düşüncelere daldığında,
Bir gün yalnız kaldığında,
Gözlerin dolduğunda hatırla.

Umut et, göz yaşlarını silen mendil benim,
Hayal et, başını yasladığın omuz benim,
Saçlarında gezinen o eller benim,
En güçsüz anında sana sarılan kollar benim.

En anlamsız anlarda aklına gelen,
Gözlerin kapandığında düşündüğün,
Rüyalarında yüzünü görmediğin,
O kişi benim; beni öyle hatırla.

Not defterini aç ve yazmaya başla,
Kalemine mürekkep olacağım,
İçindekileri dök o temiz sayfalara,
Kelimelerine cümle olacağım.

Ben hep seninle ve orada olacağım,
Sadece beni güzel hatırla,
Sen adım atarken sana denge olacağım,
Beni her zaman güzel hatırla.

Aklında sakla beni, düşlerinde sakla,
Her veda ettiğin insanda bende olacağım,
Yarana bas, beni üzerini ellerimle kapa,
Kapat ki, gelip sana merhem olacağım.

Her başarında beni hatırla,
Ben orada seni kutlayacağım,
Her düştüğünde beni hatırla,
Bil ki o an elinden tutacağım.

Beni aynalara bakarken,
Islak saçlarını kuruturken,
Bir yorgunluk çayı içerken,
Beni hep hatırla, güzel hatırla.

Birinden vazgeçince beni hatırla,
İşte tam o zaman sana sarılacağım,
Bir gün çok yorgun olduğunda beni hatırla,
Gelip de seni sırtımda taşıyacağım.

Mutlu olduğunda beni hatırla,
Karşında tebessüm edeceğim,
Üzgün olduğunda beni hatırla,
Ben o vakit sana moral olacağım.

Hisset beni yüreğinde,
Hisset beni damarlarında,
Hisset beni düşlerinde,
Hisset beni hayallerinde,
Hisset beni her yerde,
Ben hep seninle olacağım.

Tek bir konu başlığında,
Yeni yazılan her şiirde,
Her dizede, her mısrada,
Her zaman ve her yerde,
Seni seviyor olacağım.