Her göz yaşım ahımdır sana

Her Gözyaşım Bir Ahımdır Sana”

Her gözyaşım bir ahımdır sana,
Sessizce düşer belki yanağıma,
Ama her biri bir dağ gibi oturur omzuna.
Sen duymasan da,
Evren duyar o ahları bir bir,
Yıldızlar bile titrer gecemde.

Bir damla sanırsın belki,
Ama o bir damlanın içinde ne fırtınalar var.
Ne umutlar, ne hayaller…
Hepsi senin ellerinde tuzla buz oldu.

Sen giderken ardına bile bakmadın ya,
Ben orada donup kaldım,
Zaman akmayı unuttu gözlerimde.
Ve ben her sabah yeniden yandım.

Her gözyaşım bir ahımdır sana.
Kalbimde yankılanan o sitemli söz:
“Keşke demeyecek kadar sevseydin.”
Ama sen…
Sevgiyi bile yarım bıraktın.
Öyle bir gittin ki,
Ardında kalan ben bile kendimi tanıyamadım.

Ne oldu bize?
Hani “hep” diye başlamıştık?
Hani ellerimiz bir ömre yetecekti?
Şimdi avuçlarım boş,
Ama ahlarım dolu.

Her gözyaşım bir ahımdır sana,
Ve her ah, bir dua değildir bu kez.
Bu ah, sevdiğini zannettiğin kadının
Kalbinden çıkan bir lanettir belki de.
Sana öyle nazik, öyle sessiz dokunur ki…
Gülüşünün ardında yankılanır zamanla.

Ben seni kalbimin en temiz yerine koymuştum,
Sen ise beni en kolay vazgeçilen yerine.
Ben gece boyu seni düşlerken,
Sen çoktan unutuşun en koyu yerindeydin.

Her gözyaşım bir ahımdır sana,
Ve bu ahlar zamanla büyür.
Sakladığım her acı,
Bir gün seni bulur.
Belki bir şarkıda,
Belki bir sokakta,
Belki sen de bir gün böyle sevilip
Aynı yerden kırılırsın.

İşte o zaman anlayacaksın beni.
Bir kadının sessiz çığlıklarını,
Gözyaşlarında boğduğu duaları,
Ve artık dua etmeyip
Ah ettiği zamanları…

Her gözyaşım bir ahımdır sana.
Sustum ya, işte en büyük sitemim bu.
Çünkü sustuğum her kelime,
Senin omzuna ağır bir hesap gibi düşecek.
Ve ben o gün hiçbir şey demeyeceğim.
Sadece susup gülümseyeceğim…
Çünkü bilirim,
Benim içimden geçen her gözyaşı,
Bir ömür sana susar,
Ama asla affetmez

Söz : Azrail