O şiir, ruhundan ruhuma düşen gölgelerin seremonisiydi! ...
Her ürkek gölgenin ardında ki aydınlık
sızar yürek penceremden
basamak basamak...
hep istikbale kilitlenir insan
nasıl bir şeyse yaşamak!
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim