Kimsin, nerelerdesin?
Nerede doğdun, nerede büyüdün?
Ne kadar uzaktasın ve daha ne kadar uzakta kalacaksın bilmiyorum.
Zaman yakınlaştırıyor mu bizi, yoksa daha da uzaklaştırıyor mu emin değilim.
Merak ediyorum,
Sen uyu çocuk sen uyu,
En çok sen uyu.
En çok senin uyuman gerekirken,
En çok sen uyuyamazken,
Aksine tüm dünya uyurken,
En çok senin doyman gerekirken,
Uzaklar yakın, yakınlar uzak olur ya bazen,
Bugün tüm uzakların yakınlaştığı gün.
Kuşlar uçuyor, ağaçlar daha yeşil sanki.
Bulutlar suküt içinde, gözyaşları akmıyor yeryüzüne.
Güneş tüm güzelliğiyle gökyüzünde.
Gökyüzü daha aydınlık sanki, yeryüzü daha yaşanılası.
Kalbi üşür mü insanın, üşürmüş.
Sarılacak bir yüreği,
Isıtacak birkaç güzel sözü olmazmış insanın.
İnsanın insandan kaçışı da olurmuş,
İnsanın insana ağır geldiği de.
Her gelişin bir de gidişi olurmuş.
Gözünden akan 1 damla gözyaşını seviyorum mesela
Serinleten rüzgarını
Nefes alışını
Huzurunu seviyorum
Saçlarının savruluşunu seviyorum mesela
Hoyrat davranışını
Ağır ağır yaşamalı insan,
Tadını çıkara çıkara.
Son vapuru kaçarken büyükadadan,
Hayatı yaşamanın telaşesi içinde,
Sığınacak yer ararken,
Yorularak, azıcıkta yıpranarak,
Bu ağrılar ne için
Bu ağarmalar ne için
Kim için geçiyor bu ömür
Ey nefs tut kendini
Fani hayat geçip giderde
Sende unuttum tüm gülüşleri,
Göz renkleri de yok artık.
Ten renkleri de,
Saç renkleri de,
Ya da deklanşöre basan narin eller de,
Hayran hayran baktığım anlarda yok artık.
Rüzgarın heyacanı vardı bugün,
Biraz telaşlı biraz aceleciydi sanki.
Güneş seni arıyordu her yerde.
Doğmak için bir neden arıyordu belki de.
Sen yoktun, sesin yoktu, kokun yoktu,
İzini arıyordu kuşlar.
Sen miydin giden yoksa seninle inşa ettiğim yüreğim mi?
Hani o son bakışın, arkanı dönüp gidişin,
Her adımında bana yavaş yavaş veda edişin,
Kırıldı kalbimin kanatları usul usul,
Uçamıyorum sensizlik diyarında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!