her aşk insanın kendine ihanetidir bilmezsin
martılar konar avuçlarına maviden düşleriyle
ıslak gözlerle bakarsın kirpiklerinden damıtarak hüznü
gökyüzü yarılır/kulakların uğultu tufanında ağlarsın
seni çağırır rüzgar sesinde her kampana
kasıklarında doğum sancısı yalnızlığını çoğaltırsın
dudakları uçuklar intihar süsü verdiğin seviler
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan