Gerçekler var biliyorsun ama söyleyemiyorsun,utanıyorsun
Dilin bir türlü çözülmüyor sende seviyorsun
Tam açacaksın kendini,dökeceksin içini bana
Yüzün kızarıyor mahçup bir ifade
Boş ver diyorsun bir dahaki sefere
Ben günlerdir,haftalardır didiniyorum
Uygun bir anı yakalayıp seni yemeğe çıkarmak için
Telefon açıyorum ya evde yoksun yada
Yerine vekalet bıraktığın hiç tanımadığım o ses
Lütfen sinyal sesinden sonra mesaj bırakın diyor
Ben sabırla beni aramanı bekledim
Hep bana gelip seni seviyorum
Seninle mutlu olmak istiyorum demeni ümit ettim
El ele tutuşup her sevgili gibi sahil kenarında
Yürümeyi hayal ettim
Kalbimin çıkış kapısı olan dudaklarımdan
Sevgi sözcüklerini,aşk cümlelerini özgür
Bırakmak isterdim kalbinin derinliklerine doğru
Bir selamın bile gelmedi
Yoksa kalem çekip unuttunmu beni
Mektupları postacı kıldım kelebekleri haberci
Hani senden bir haber getirirler diye
Gece ile gündüzü birbirine ekledim
Hep nöbette hep bekleyişte
Aldığım tek haber buralardan gittiğin oldu
Bilmediğim bir yerlere
Haftalar sonra bir mektubun geldi
Sabırsızlıkla yırtarcasına açtım
Okudum,okudum ağladım
Gidiş sebebini,neden beni bir türlü sevemediğini
Kalbinin bu dünyaya hep yabancı olduğunu
Sevgiye,aşka hiç yerinin olmadığını
Üzülerek,kaçamak kelimelerle anlatmaya çalışmışsın
Mektubun sonunada küçük bir not düşmüşsün
“Her aşk bitermiş” diye anlamsız bir kelime
Üzüldüm senin gibi birine
Aşkı hiç tatmamış
Hiç dilediği gibi sevememiş birine
Bir küçük notum da benim sana olacak
Kırılır birgün mavi düşlerin
Elinden kayar uçar gider bir kelebek gibi
Üzülürsün,ağlarsın ama sen aşksız,sevgisiz yaşayamazsın
Çünkü insansın sevmeye sevilmeye muhtaçsın
Olurda kendini yalnız hissedersen
Beni çok ararsın çünkü böyle aşk bulamazsın...
Kayıt Tarihi : 27.10.2008 15:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!