Hepsi Yalan Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Bu günlerde kırgınsın, eylersin ahu-zar,
İnsandan uzak değil ki mezar.
Cahil olsan, âlim olsan ne yazar,
Ömrü tüketir, gidersin azar azar.

Deşme yüreğimi, eyleme figan,
Susar elbette o susmayan kemiksiz zan.
İki damla gözyaşıyla mahşere yol alır can,
Böyle bil ki, kimseye fayda vermez han.

İncitme, suskun ol, kırma beşeri,
Ellerinle saplama kendine hançeri.
Gözlerin kapanır, ellerin soğur, girersin içeri,
Kıymet, tenin dışında yok, sızını verme dışarı.

Dön de bak, gitti nice can ile canan,
Düştüğünde, varsa ağlar bacınla anan.
Sözüm onlara ki hâlâ dünyayı baki sanan,
Demem o ki, çok hırslanma, hepsi yalan.

Memoçilo söyler, sözünü atma yabana,
Karışırsın harama, zarar ziyana.
Azrail’den kaçamazsın, katarlar toza dumana,
Haydi şimdi sarıl insanlık davana.

Memoçilo