Hepsi Hayaldi Şiiri - Sevda Yanar

Bir kırlangıç işgüzarlığı vardı içimde,
Yuva yapardım, sevgime her bahar.
Hep aynı malzeme, hep aynı biçimde,
Ve zamansız gelirdi sonbahar...

Gün olur, sokak sokak dolaşırdım,
Bir ümidin, bir hayalin peşinde.
Yoksullukla, çaresizlikle inatlaşırdım,
İçim yanarken aşk ateşinde...

Yağmuru dost sanırdım, karı, güneşi;
Ezim ezim ezenleri dost sanırdım.
Başımda duman duman sevda ateşi,
Ve kendi yalanlarıma inanırdım...

Her gülümseyen, yeni bir sevgiliydi bana,
Dudak büküp, omuz silkene kadar.
Rastlamayacak mıydım, beni benim gibi anlayana?
Bu bahar olmadı, bundan sonraki bahar...

Velhasıl sevgisiz geçti bütün baharlarım,
Bir saman çöpü gibi yüzdüm akıntılarda.
Bir günlüğüm bile yok, nerde hatıralarım?
Sevgi de, sevgili de, kaldı yıkıntılarda...

(Ödemiş, 1969)