Hepgül Kızım Şiiri - Fahrettin Selçik

H E P G ÜL K I Z I M

Aylardan şubat,günlerden bir pazar,
Geçmişten günümüze atalım nazar,
Sana altın gibi canım oğlumu verdim,
Onunla yaşama ve sevgiye erdin.

Orta öğrenciyken gelirdin buket çiçekle,
Onları sunardın reverans ve gülücükle,
Sonradan anlamadım ortamda ne değişti,
Vazgeçtik çiçekten,selam sabahın kesti.

Günler geçiyor,geldiniz otuz beş yaşına,
Oğlun var,bir gün gelecek senin de başına,
Gelecek olan da el kızıdır bakmaz gözün yaşına,
Gördüğün eylemden döneceksin şaşkına.

Mevlana der ki; olduğun gibi görün’
Değildir bu benim yapım,kaderim,
Çıt demedim,bekledim anlarsın diye,
Mutlu oldum Can ın EGS de sunulan karnesine,

Kadındır yuvayı yapan derler,
Laftır, inanmadan söyler geçerler
Yuva tabiri mutlu bir simgedir,
Bunu değerlendiren ancak bilgedir.

Bilmem seyrettin mi Tahta Çanaklar’
Bu sahneyi yaşar bütün ocaklar,
Mutlu olmak için duymamak gerek,
Her kişi kendi y0lunu belirleyecek.

Nesrin felç geçirdi siz evlendiğinize,
Tanrının takdiriydi,yoktu bir güç elimizde,
O kadın ki paralandı senin düğününüzde,
Umarım yarayı manyak İnci den aldı.

İnsanın hayatında görünür bazen kötü kader,
Onu yaşarsın ama sonra bakarsın geçer
Ardından gelecek olan güzel günlerdir,
Dileğimiz kötünün son bulup gitmesidir.

Diyeceksin bu şiir nedendir,
Babadan kızına imalı sitemdir,
Bunları yazdım,kalmadı içimde sızım,
Sen mutlu ol yeter sevgili kızım.

Fahrettin Selcik 1992