Ben sadece seni sevdim.
Hayatıma, kimsenin girmesine,
İzin vermedim.
Kimse okşamasın saçlarımı.
Bakmasın gözlerime.
Dokunmasın yüzüme senin gibi!
Tuttuğum her elde, ellerini aradım.
Sıcaklığını.
Aşkla bakan gözlerini aradım.
Geçip giden yılların farkında değilim!
Kalbimdeki bu yorgunluk neyin nesi?
Neyin nesi içimdeki bu sızı?
Ya kesilen nefesim, yorgun ayaklarım?
Neyin nesi ruhumdaki bu karanlık?
Bir türlü olmayan sabahlarım.
Ya saçımda ki bu aklar?
Sahi, sensiz mi geçti bunca yıllar?
Kabul etmek istemesem de,
Anlatıyor resimler.
Yazılıp postaya verilmemiş,
Sayısız mektuplar.
Şimdi beni avutansa.
Sana kavuşma tarihinin yakın olması.
Biliyorum, kavuşacağız sonunda.
Bitecek bu hasret nöbeti.
Bu kasvetli soğuk ayrılık günleri,
Yerini bayram sevincine bırakacak.
O gün senin ve benim,
Bizim olacak.
Öyle bir gün ki, buz gibi soğuk,
Bahar kadar sıcak!
.......Meryem Keskin......
........29.04.2023..........
Kayıt Tarihi : 29.4.2023 17:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdiğine ölünce kavuşan aşık bir kadını anlatiyor
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!