yaşamak dediğin hüzünden ibaretse eğer
yorulur ölürsün ölümlerden
anlamsız gelir göğün çatlaması
hırpalanınca duygular mülteci düşersin
yaran durmadan açılır ortalık kan revan
aşk tüketir zamanı hoyratça savurur
sevişirsin geceler boyu kendi gölgenle
alıngan olur gül kokulu tenin
hep kırılgandır ağzındaki şarkılar
söyledikçe anlamaya başlarsın yağan bu sağanağı
susuz kalmış toprak üzerinde
solan başak tanesi hüznüyle
kalakalırsın kalbinde okyanus çalkalanır
avuçların yeni doğan bebek kokusu sevgilim
hadi gel gürültüyle saplan içime
kimsenin aklına aşk düşmediği bu mevsimde
Kayıt Tarihi : 19.1.2010 15:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!