Hep Ben Şiiri - Paşa Çeten

Hep Ben

Sevgili anlatır, engin sesiyle
Bu sırra ekilen gül bestesiyle
Onunla bin alemde veya sonsuzda
Bana günahlarımın yandığını söyle

Aşkın alevini benliğime nakşeden
Her koku her renk, ezele değiyor
Yardan kurtulmuş olan gök
Yer, bahar, denizse kıyamete dönüyor

Canım ihanet ederse vaadine
Derin bir hüznün adı oluyor aşk
Gözlerim sönüyor, yokluğun toplanıyor nefes nefes
Bu derdin bilinmeyeni hep ben

Sen de ben de, bende sende
Kaldır perdeyi, acı veren şeyleri
Ağarmış yaprakların gençliğine
Gençliğin büyüsüne, bendeyim sende

Renklerin kıblesinde, şafak kızıllığı
Menekşe feryadıyla yanış o yanış
Muazzep ya da bahtiyar
Alevlerin cesaretle dansındayım

Suya aldırmam, kemikli bir hırs
Tenime giren,sendeyim bende
Çıldırır mı isyan, neyler sabır
Sükutten evler görüyorum nihayet