Helezon Şiiri - Süleyman Kılıç

sonbahar ......ilkbahar.....kış....yaz
yaşıyorum hepsini bir anda
insan gibi, yaprak gibi, bir kuş gibi
sessizce akıyorum bir ırmak gibi

bazen bir buz parçası bazen bir papatya
bazen bir tomurcuk bazen bir yağmur damlası
kimi zaman bir sen kimi zaman da bir ben oluyorum
güneşten bir zerre toprakta bir filiz oluyorum

aşiyanda bir kuş ,denizde bir istiridye
gündüzün en aydınlığında lacivert bir nokta
gecenin en karanlık anında samanyolunda
bir yıldız
oluyorum,
yaşıyorum
sonra kayboluyorum

kayboluyorum her varlık gibi
önce kaybediyorum varlığımı
sonra yine oluyorum bir tohum gibi
doğuyorum her gün bir ay gibi
geceye....

yaşıyorum dört mevsimi içimde
insanlar farkında mı bilmem
güneş yine doğuyor,batan bir ay da yok
batan biziz değil mi, güneş değil

giderken güneş, geceyi arkasında bırakarak
bir an gece oluyorum bir an geceye yıldız
kışta açılan bir papatya,yazda kardelen
zemheride kor olup yağıyorum

oluyorum,
yaşıyorum
ve ardıma bakmadan
ölüyorum,
ölüyorum,
ölüyorum