Hele gel bi Şiiri - Murat Ülkü

Hele gel bi sevdiğim hele gel,
Hele gel de sendeki beni anlat.
Kimi dinlemiyor kimi duymuyor
Ben sende neyim bana da anlat.

Ben anlatsam nefes gider kalp sıkar
Kimi kızar, kimi deli der, kimi boş bakar.
Sen sevmezsen herkes sevse ne çıkar
Sevmeyi sevilmeyi kıymet bilmeyi anlat.

Ben haykırsam da olmuyor ki duyan
Bu aymazlığa nasıl dayanırsan dayan
Bir yanda ağlayan, bir yanda parmak sallayan
Aşk odunda yanıp kavrulan beni de anlat.

Bırakıp gittin, düşürdün el diline,
Sözlerim dolandı bak şimdi bir geline.
Benim yaram sığmaz oldu ki kelimeye,
Gel gör, nasıl yaşadım o derdi de anlat.

Bilsen ne dertler saklıdır bu canda,
Yalanı görsen de tutulmaz dilde.
Sanma ki her yara geçer tez zamanda,
Bu gönlün çektiği çileyi de anlat.

Sen kadınsın anasın yarsın, söyle adını,
Kim bilir senden iyi her acının tadını.
Keskin bıçaklar kurşunlar döktü kanını,
Zalimlerin gülerek çaldığı o günü de anlat.

Sustum yuttum yalan yanlış denirken
Riya ve yalan ile bile hakkım yenirken
Kararıp yüzler haramla, fitne filizlenirken
Domuz eti yemezken kul hakkı yiyeni de anlat.

Yarın anasından dökülen yaşa bak!
Yol ortasında kalmış görünmeyen taşa bak!
Sonbaharı yaşamadan gelen kara kışa bak!
Tam oh derken, Mart'taki beklenmedik kar'ı da anlat.

Fayda etmez bu yalanlar mahşerde,
Gözüme bak da gör beni her yerde.
Ne kaldı ki benden, bende geride,
Tozlu bir toprağı, hikayeyi de anlat.

Sakın, bir tekme de sen vurma ha düşküne
Uzaktan bakarsın yoksa cennet köşküne?
Kul muradı ayırma kullardan Allah aşkına,
El alem duysun bilsin, susma beni de anlat.