Helal Etmiyorum Şiiri - Kübra Kurtul

Çarpık bacaklı bir kaç hecem var bu gece kalemimin ucunda
Aylardır sızmış mürekkebi
dağıtacakmışçasına...

Parmaklarım oynuyor kaderin avcunda,
sazım tıngırdıyor.
Her telden kederim dökülüyor.
Kulaklarıma dolan,
bu suskun gecede
Belli ki hatıralar damlıyor.
İşte unuttum dediğim bir gece daha;
dehlizimde,
karanlık
bitmiyor.

Zaten
benden çok,
sen unutmuş gibisin
Hani dilim de söylemeye elvermiyor,
gönlüm inanmaya...
Ama sen,
unutmuş gibisin.

Bana sarılışını,
öpüşünü...
Beni sevişini,
sevdiğini söyleyişini...
Merhameti...
En çok da
bana veda etmeyi,
unutmuş gibisin.
Ve sen
belli ki çok çabuk silmişsin beni
Sana olan sevgimi,
seni kaybetmemek için verdiğim çabayı
hiç görmemiş gibi
Çabucak
silmişsin.

Bir vedaya bile gerek duymadan,
seni seviyorum dediğin gün,
nefret etmişsin gibi
Sarıldığın gün,
beni itmişsin gibi
Ve
hakkını helal et dediğin gün,
seni haram etmişim gibi
gitmişsin.

Evet,
hakkımı
yani seni
Kimseye helal etmiyorum sevgilim.