Heder Sandukası Şiiri - Ayşe Uçar

hâki renkli dağlarda ıslak seranat
kederle demli yollardaysa sıska rüzgârlar
hep mi uyur ağaçlar mevsim kışında
kırlangıç gagasında tozlu yağmurlar
hep mi özlenir bahara bakan
pencereler

kulağı kapalı
vakitlerin karşısında küflenen sahipsiz duvarlar
yarasa gölgesinden sarkan hayallerin katili cılız ışıklar
yıllanmış şarap tadında yitik aşkın rengi
körpe dudak uçuğundaysa yaralı vuslatın
ayak izleri

heyhat
bir düşlerim kalmıştı kalbimin sırça sıcağında
onu da alıp gitti bastıbacak karabasanlar
kaldım yokluğun etek ucunun söküğünde
dilim dolaşık ayağım dolaşık aklım karışık
hangi zamana aksam hep gündüzün gecesi
d i l i m d e eksilmeyen lâl bir çağrı özlem
aralıksız a ğ l a t ı r ı m
notaları

kader dediğin
bildiğin heder sandukası
içinde dikiş tutmayan sevdalar modası geçmiş kayıp masallar
yamalı bohçalarda hicrân mendilleri kısa kısa aşk manileri
kendimi parçalayıp biriktirdiğim ah! bunca ganimete
y
a
z
ı
k
papatya falını mesken tutmuş kuşlara sorun
aşk da vefa olmaz yâr dediğinse yarana derman olmaz
umut bağlamayın sevdanın kavruk toprağına cemreler düşmez
bilin ki güneşler şavkımaz hiçbir zaman hasretin buzdan cephesine
göç türküsü söyleyen turnaların kırgın kanat çırpışlarını
umursamaz kaygısız bulutlar

dilimi dağlayan
susuşlara emanet ah! sensizliğim
tanıdık rüzgârlara versem sesimi
göz pınarlarındaki inciyi sarsar mı
sızlatır mı kalbini ey yâr

uyan uykulardan

bir ölünün
mor dudağından düşer gibi düşer sevda sol yanımızdan
anasını yitirmiş bi kuzu sessizliğinde zaman ağlatır hicrânı kalbimizde
yokluğa iltica eden aşkı hiç bir çekim gücü çıkartamaz ey yâr
sırtımıza yapışan bu münzevi hayatın çıkmazlarında
kayıp bir yolcudur vuslât

aşksa can çekişen bir rüyadır artık göz kapaklarımızda

24112023
17:53