Annesini yitirmiş yavru gibi ağladım,
Duvar diplerinde kalıp, karalar bağladım,
Hiçbir şey teselli olmuyordu bana artık;
Dur yapma denildikçe, daha coştum, çağladım.
Herkesler yetimdi veya yetim olacaktı,
Dünya hem boşalıp, hem tekrar dolacaktı,
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta