Hecebaz Ejderha Şiiri - Sema Deniz

Zamanın kevgirinden süzülünce gün
başlıyor doğal elenme
hatırsız kuşlar kaçıyor
sere serpe gövdesinin ucundan saçılıyor taç yapraklar
gök kırmızıya çaldığında, semaverimden damlıyor akşam
demini almış galiba, kekik kokuyor
efkarlanıyorum; efkarlanıyor tüm nesli insan
çarpım tablolarından kaçak ağlamaklı çocuklar sürüyorum
fenerlerin çalımlandığı yeşil sulara
gök sızıyor tüm biçimlere, ellerim saçlarında dolanıyor
ağzı ateşli ejderhalar boynuzluyor pabuçlarımı
yapma diyorlar

İnatçı dağ keçileriyle oluyoruz, tanrılar dağında; gece
ve dile geliyor dağ, taş, yer ve diyor:
vurun beni, katın heceye

Hayat akıp gidiyor kulaklarımızdan
Pisi balığı bıyıklı, kılıksız orman koruyucularına tutuluyoruz
bir romansın içinde romansken
kangren olmuş sol bacaklarımıza kırkayak vurmuş bembeyaz
kınına saplanan kılıçlarız
teknotonik patlamalar, şerit dışı yüzücüler
ki asalarımız ellerimizde
ve tutku yiyenleriz ve yedi gülen Marmara şarapları
alev, ateş, taş, ejderhanın yüreği; detaylar
laf

Heceyle oyalandık, elimize doladık…

Razı oluşun ötesi bir hükümdarlık kalanı
var olmanın zaferine paydos
son