Seni düşündükçe karlar düşüyordu yüreğime,
Sen düştükçe ben üşüyordum,
Ve kömür karası gözlerini yakıyordum
Üşüdükçe...
Sonra güneş oluyordun…
Değince yüreğime,
Eriyordum!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
