Heç Kim Meni Saymiyer ki Ay Balam

Bu yaşlılığ bele oldu başıma,
Artığ sözüm geçmiyer ki ay balam,
Bağırınca hazırolda duranlar,
Varlığımı bilmiyer ki ay balam...

Sözlerime alay eder gülerler,
Torunlarım hep at kimi binerler,
Çoluk,çocuk gabağıma işerler,
Kimse adam saymıyer ki ay balam...

Kaybetmişem geçen bunca zamanı,
Sofrada yerimiz çocuğun yanı,
Layığ gördükler hep eski divanı,
Belim doğru durmiyer ki ay balam...

Keşke mende karım ile ölseydim,
Bu günleri yaşayıp görmeseydim.
Yalnızlığı ta önceden bilseydim,
Tedbirimi almazmıydım ay balam...

Kimseler ehtivar etmez sözüme,
Oğul,uşağ bağmaz oldu yüzüme,
Şaştım kaldım mende özüm özüme,
Bunnan ötesini sorma ay balam...

Toyoğ kimi ağşamnan tez yataram,
Sabahları ezan ile gağaram,
Acığaram kapılara bağaram,
Saat onda çay goyulur ay balam...

Yaşlanınca ev ğalkı sennen bığar,
Nezaman yediğin ağlından çığar,
Bazen bacağlarım kontrolden çığar,
Düşe gağa yol alıram ay balam...

Ötelere gedeceğim bilirem,
Takatım galmadı artığ ölürem,
Bu dünyanın boş olduğun bilirem,
Ümüdüm oraya galdı ay balam...

02042006