Şehir uyuyor ve uykuda karabasan çöküyor belli belirsiz,
Sıkıntı hüznü kovar daralır işsiz adam,
Çaresizliğinde yanar kavrulur ruhu,
Çocuğun okulu,
Var mı bu işim bir oluru...
Şehir uyuyor bir yanı sancı, keder
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
