Haziran Şiiri - Necati Cumalı

Senin saçların, gülen gözlerin,
Haziran günleri gibi aklıma gelir:
Daha ağaçların gölgeleri serindir
Kaçıp gidemem
Gömülmüşüm sararan kitaplar arasına

Arka odalarında evin
Gölgeler düşer çinili tabaklara
Hasır sepetlerde mavi ibrişimler
Solar önünde pencerelerin

Bir dakika rahat yok senden
Elim bir kibrit çöpüne değmesin
Saatte, kapıda aklım fikrim
Duvarda su buharının aksinden
Dışarda sağır bir akasyadan başka
Kalmadı semtime uğrayan kimsem

Kalbinden daha hafif basma entarin
Tek, benim halim olsun sana tasa
Olsun artık ne olacaksa!
Yanımda saçlarını, eteklerini uçuran
Şu rüzgar çıksa da bir serinlesem

Gömülmüşüm sararan kitaplar arasına
Yetti bu sıkıntı bu sınav derdi
Çekilmez oldu artık bu hava
Bir yerimden ayrılacak kuvveti bulsam
Yüreğim öyle feraha kavuşacak ki...