Hazine Şiiri - Fırat Yılmaz

Gökkuşağının altında duran hazine
Aşk
Sadece güneş ve yağmurun düğününde öpülür
Rengarenk dudakları

Kibirli bir gecenin sonunda
Bütün cüretiyle acar göğsünü bulutlar
Güneş bir pırlanta rolüne bürünmüştür bile
Ve birden bire yanağına bir damla yaş düşer
Yas tutan gri bulutun gözlerinden
Kristalleşir gök olabildiğince
İnce çisenin ardından belirir bütün güzelliğiyle

Heybeti muhteşem
Zarafeti bediî
Gerdan kırar ekmek kokan toprağa

uzakta mı o kadar uzakta
Dokunmak mümkün mü boynuna?
Öpmek, koklamak
Bir körpe kız gibi kokusunu
Ve sevdiğim bütün renkler gözlerinde
Saçı sarı
Ya ayaklarının dibindeki hazine
Kavramış bırakmayacasına sımsıkı
Aşk gök kuşağında gizli
Ve sadece güneş ve yağmurun
Gerdeğinde filizlenir
Doğar ekmek kokulu toprağa
Ebesi rüzgar savurur sonsuzluğa
Tut tutabilirsen
Tutabilene Aşk olsun

2004 / 10