bir sonbahar mevsimi gibi yapraklar dökülmüş
bir insan asıl olurda yaşarken ölümüş
tüm acılar sarmış bedenini kahretmiş yaşamaya
son cümlen kaldı bana bak oda yüz tutdu ağlamaya
bir sonhabar hazan mevsimine döndüm
oysa şimdi gör halimi bak yaşarken öldüm
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta