Hazan mevsimi Şiiri - Hayati Dumlu Kalemsiz

Gözlerine bakınca coşuyor nisan yağmurları
Açıyor gamzelerin de kır çiçekleri
Saçların tel tel dökülmüş gerdan a
Kaşların kalem gibi yazıyor satır satır içten içe
Hazan mevsimini
Notaya dökülüyor hüzzam makamında
dudakların kırmızı Gül misali
endamın bir başka yakıyor yaz güneşi gibi
Sitemin kış mevsimi ni andırıyor kâr Boran sana dokunmak bulutlarda yürümek
sana sarılmak oturup yıldızlarda sevenleri izlemek
el ele tutuşup
koşup kırlarda eğlenmek
ince yağmur altında ıslak ıslak sevişmek
gök kuşağının altında yürümek
ayışığı bir başka olur sahilde el ele dudak dudağa
yakamoz yankılanır denizden
en güzel yıllarımdı ben seninle el ele yürürken şimdi Hazan mevsimi Eylül ayrılış vakti
kimse üzülmesin küsmesin
yine kavuşacak yaprak dalına
yeşerecek ağaçlar
dağlarda kır çiçekleri yeniden açacak
ya biz biz bırakmayalım birbirimizi mahşer e dek
Eylül çıkıp gitsin ekim Kasım bize uğramasın biz yine nisanı yaşayalım dönmesin dünya batmasın Güneş bize
kalemsiz şair