Soluk bir yanı var, sonbaharda gökyüzünün.
Çiçeklerin hangisine dokunsan,
Çürük bir terk edilmişlikle,
İç geçirir zamana, gömülü hasretlerden.
Dört mevsime direnen, mavi gözlü, ergen denizler.
Güneş gördükçe açılan atlas,
Ehlikeyif gündelikçi,
Soğuk yüzüne karakışın,
Hırçınlaşan, köpüren bir delikanlı…
Bulut renkli saçlarıyla dağların,
Solar rengi, elbisesinin.
Börtü böcek çekilir, uzayan bir sessizliğin koynuna.
Rüzgâr miras dağıtır, çiçeklerden topraklara.
Yeşil bahardan kalma tüm hazineler,
Saçılmıştır sokaklara, çınarlar arasında yürürken.
Bir hayat hikâyesi anlatır,
Her adımda hışırtılar…
Kayıt Tarihi : 18.3.2019 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!