Hazan Bey'im Şiiri - Eylül Gökdemir

Tüm gülüşler
Meydan okumaktı sensizliğin vurgun saatlerine
Köşedeki gölgelerin sahteliğine kanmazken
Hazan'ın gölgesini bekleyip durdum
Camı kırık penceremden
Gelmedin,
Bir tebessümü
Bir selamı esirgedin günlerce
Nasılsın demeden

Sitemin hançer hançer saplanırken kalbime
Sen gülümseyecek miydin gerçekten
Düşlerinden çıkarıp
Gerçeğine yazsana beni Hazan'ım
Aklının kütüğüne kaydettim yüreğimin ızdırabını

Dokun bana
Bak, düş değil gerçeğim
Gerçekliğinde sarıl duygularıma
Gerçekliğinle sarmala içimin üşümüşlüğünü
Beklediğimdin
Söz verdin
Ama hiç gelmedin
Gözlerimi çıkarırken senli yollarda
Bakışlarımı kaybettim
Yokluğunun acımasız ayazında

Canımın çıktığı nefesimden mi girdin içeri
Bir sen yoktun gözlerimin bebeğinde
Öksüz bakışlarıma yetimlikleri ekledin gelmeyişlerin arefesinde
Bendeki beni öldürdüm kimseler görmesin diye
Yırtılıyor can kafesim
Sözlerinin hançer dokunuşlarında

Şimdi hangi yanımdan vuracaksın acımadan
Vurulduğumda tutar mısın ellerimden...
Alıp bastırır mısın bağrının en sıcak yerine...
Son bir buse kondurur musun gözlerime
Kapanırken hazin bir iç çekişle
Oysa yaşamak isterdim aşkı
Sadece ama sadece seninle...

Eylül GÖKDEMİR... 14.OCAK.2008