Hazan bahçesinde yürüyen adam,
Arkanda rüzgârlar önünde yağmur.
Zamanın ufkundan batıyor akşam,
Ayakların yorgun dizlerin çamur.
İçinde büyüdün bu sonbaharın,
Altmış yıl yürüdün vermedin mola.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
