Hazal Şiiri - Songül Yavan

[ italik ]Yine mevsimlerden hazan
Yeniden hava soğuk
Üşüyor ellerim titrek....titreyerek
Yine yağıyor yağmur
Gönlüm yoksul...gözlerim mahmur
Gittiğin o yerlerden dönmedin ya
Hazal....Ah Hazall

Hazânımın yaz baharı...Hazal

Fukura oldum gittin gideli
Acı mı? yanlız ömrümün bedeli
Göremiyor gözlerim yerdeki gazeli
Ah Hazal...

Ömrümün yaz baharı Hazal

Musukiye hasret kaldı kulaklarım
Çalmıyor sensiz plaklarım
Bak...yarım duruyor kırmızı şarabım
Ah... Hazal...Hazalım

Rüzgâr gibi geçen baharım

Aradım günlerce izini
Duydum ama bulamadım sesini
Gecelerin öğlen vaktini
Bekledimde göremedim Hazal

Yorgun yüreğimi sele kaptıran
Bataklık içinde çırpındıran
Kimdi bilmem ebediyete uğurlanan
Yıldırım yüreğime düştü nasıl dayanam

Ah Hazal

Aklar mı düştü saçlarıma
Damlalar durur şakaklarımda
Aynaya dönüp baktığımda
Göremez oldum ya seni

Ah Hazal...

Rüzgâr gibi geçen ömrümün
Baharı Hazal...
Ya gel...ya da gel dee
Bilmem ki toprakta belki gurbet elde
Neredesin kimbilir nerelerde

Dur diyorum hergece hayaline
Koşuyorum peşinden delicesine
Ömrüm senle sensiz geçeceksede
Değer diyorum sevdaya Hazall...

Ömrümün
Hazanımın
Yaz baharı
Hazal
Ahh...Hazal...Hazalım...
Rüzgâr gibi geçen baharım...

SONGÜL YAVAN