Hayrettin Güven Şiirleri - Şair Hayretti ...

Martıların kanatlarına dolaşır,serin rüzgarın esintisi;
Bir gemi yol alır,koyu mavi açıklardan,
Sandalcının tenhasına düşer,kıyıdaki barınaklar,
Ne kadar uysal görünüyor,bu şehir
Sancılı bir bulut geçiyor,hüzün dolu bir türkü fonda,
Koşuyor duygular çatlarcasına,cümleler peşpeşe iniyor.

Aşk gövdemi, sen yüreğimi
Bitmeyen düşüncelerde çekiştirir durur beynimi
Bu derdin devasıda yoktur dermanıda
Bazen bir cümle bile kurşun olur
Adı konulmamış acıları hapsederim, içimde
Bazen koparım hayattan

Bu akşam!
Sen olan mektuplarında...
Seni aradım, her satırda,
Çektim efkarı içime, bir nefes cıgarayla,
Can özüm gözlerim soluklandı, mektuplarında...
Kendimi bir divane gibi saldım yollarına,

Gece ağlayan,bir türkünün nakaratında bozuyor sessizliğini
Yağmur bulutlarının boşalmasıyla alkış tutuyor şehrin suskun yüzü
Yüreğimden kopup giden bir parçadır o sevgili
Şimdi gönlümü öksüz bırakan ve beni ağlatan
En manidar olan en güzeli de seni seviyorum sözü
Seni yüreğimde taşıyamadım mı? nedir bu öfken

Yaşamdan hatıralar soluklanınca yüreyimde
yüreyinin çok uzak bir mevsimindeyim bilesin
Bir nefes daha üfle benim için elindeki neyinle
Sen asude baharlara varan bir kardelensin
Kırgın bakışlarında yüreyimdeki cam kırıkları
Virane olan kalbimin resmini yansıtıyor şimdi

Yüreklerimizde hep acıların kervanı soluklandı
Turnaların hicretinde, en hüzünlü göç türküleri
Biz dağıldık zamansız fırtınalara karşı
Bir açsak gözlerimizi, açsak; kapanan gönül köprülerimizi
Neyin tutkunuysak onun kölesi olduk.
Kendimizi hep kendimizin dışında, aradık durduk

Gümüş satırlar yazardım aşka dair
Kalemim susardı dilim sükut içinde
Bilirdim kelimelerin ölümsüzlüğünü
Birde sevgiliye yazılmış ise
Satırlar kat kat sayfalara bürünürdü
Kiminde gözyaşı kiminde yaralanmış bir duygu acısı

Eylülden sarı sayfalar açmalıyım sana
Her düşen gazelde.bir keder ölmeli
Madem hasat mevsimiyse zaman
Göç mevsmindedir yüreklerimiz
Kanat çırpar ufkun çok ötelerine
Nuhun gemisinden daha hızlıdır

Yağmurla tazelenen toprak...
Boğazımda düğümlenen,elveda sözcüğü kadar,
Yeniliyor kendini gözyaşlarımda...
Şimdi yağmur yağan,şehre bakarak,
Gidiyorum,ayak izlerimde kalıyor hüzünlü bakışların...
Şimdi yorgunluk molası veriyor yanımda,

Çırağı benim ustaca yazılmış
Yürekten damlatılmış cümlelerin
Hani şimdi o ustalarım
Bir bir göçüp gittiler...
Şimdi çocuksu yüreğimle birbaşıma,
Ben neylerim...