Hayrettin Geçkin Şiirleri - Şair Hayrett ...

usta
bir düşgen olacak
açıları arasında sonsuzluklar bulunan

bir köşesi
karanlığın ta öte yakasından başlasın

bir kıyının ucunda bulduk rüzgarı
kesik kesikti deniz

üçümüz oturduk günbatımına karşı
eylül, yalnızlık ve ben

biri bana ucuz bir ölüm satın aldı
karşılık beklemeden
dedi artık stres yapmana gerek yok
işe erkenden koşturma
boşuna adını arama dergi sayfalarında
ben dedi ilk önce nüfusa uğradım

Siyah beyaz bir İstanbul'dun
Orda eski bir palas otel
Tozun hala üstümde

Kocaman olmuştur şimdi
Elinden tutup gezdirdiğim Sirkeci

senin adında toprak ısınıyor
tohum çimleniyor
kuş sesleri eşliğinde yaprak açıyor bir ağaç
bir çocuk okumayı söküyor

senin adında yerle gök arası

ne zaman onunla kırlara çıksak
yağmur çiçeklerine gebe kalırdı bulutlar
yamaçlar yeşile yuvarlardı kendini

savaş gemilerini
yüzen çocuk bahçelerine

baktım su, yaklaştım gece, dokundum korku
kaçamazdım, önüm sıra yürüyordu
karanlık yüklü bir kuyu

sustum kör, sarıldım bıçak
biraz daha beklesem yer yarılacak

kaç yöne birden çarptım
kaç soruya birden
yoksa ince bir tavan aralığıydı dünyam

yırttım bildiğim adresleri işte o gün
yüzümü ağularda yıkadım

hayli uzak düşmüştüm kendimden
bildiğim o kadar çok şey vardı ki
bozuldu ezberlerim
ve künyeden düştü doğuştan
olduğunu sandığımöyküler

alıp buralardan seni ıssızlığıma götürsem
solgun bir ay ışığı… ateşböcekleri uçuşsa, biz sussak
hayattan kurtulan yoksul çocukların sözlüğünde
bir dizelik acıyla dönsek dünyaya / yeniden

aynı coğrafyaları paylaşıyoruz seninle sevgilim